Kolejna niedziela Wielkiego Postu to moment zmierzenia się z doświadczeniem trudności. Jezus, wskrzeszając Łazarza, pokazuje, że w takich chwilach potrzebny jest konkretny wysiłek przetrwania z nadzieją i wiarą w Jego moc.
Ewangelia (J 9, 1. 6-9. 13-17. 34-38)
Wskrzeszenie Łazarza
Siostry Łazarza posłały do Jezusa wiadomość: «Panie, oto choruje ten, którego Ty kochasz». Jezus, usłyszawszy to, rzekł: «Choroba ta nie zmierza ku śmierci, ale ku chwale Bożej, aby dzięki niej Syn Boży został otoczony chwałą».
A Jezus miłował Martę i jej siostrę, i Łazarza.
Gdy posłyszał o jego chorobie, pozostał przez dwa dni tam, gdzie przebywał. Dopiero potem powiedział do swoich uczniów: «Chodźmy znów do Judei».
Kiedy Jezus tam przybył, zastał Łazarza już od czterech dni spoczywającego w grobie.
Kiedy więc Marta dowiedziała się, że Jezus nadchodzi, wyszła Mu na spotkanie. Maria zaś siedziała w domu. Marta więc rzekła do Jezusa: «Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł. Lecz i teraz wiem, że Bóg da Ci wszystko, o cokolwiek byś prosił Boga».
Rzekł do niej Jezus: «Brat twój zmartwychwstanie».
Marta Mu odrzekła: «Wiem, że powstanie z martwych w czasie zmartwychwstania w dniu ostatecznym».
Powiedział do niej Jezus: «Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, to choćby umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to?»
Odpowiedziała Mu: «Tak, Panie! Ja mocno wierzę, że Ty jesteś Mesjasz, Syn Boży, który miał przyjść na świat».
Jezus wzruszył się w duchu, rozrzewnił i zapytał: «Gdzie go położyliście?»
Odpowiedzieli Mu: «Panie, chodź i zobacz!» Jezus zapłakał. Żydzi więc mówili: «Oto jak go miłował!» Niektórzy zaś z nich powiedzieli: «Czy Ten, który otworzył oczy niewidomemu, nie mógł sprawić, by on nie umarł?»
A Jezus, ponownie okazując głębokie wzruszenie, przyszedł do grobu. Była to pieczara, a na niej spoczywał kamień.
Jezus powiedział: «Usuńcie kamień!»
Siostra zmarłego, Marta, rzekła do Niego: «Panie, już cuchnie. Leży bowiem od czterech dni w grobie».
Jezus rzekł do niej: «Czyż nie powiedziałem ci, że jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę Bożą?»
Usunięto więc kamień. Jezus wzniósł oczy do góry i rzekł: «Ojcze, dziękuję Ci, że Mnie wysłuchałeś. Ja wiedziałem, że Mnie zawsze wysłuchujesz. Ale ze względu na otaczający Mnie tłum to powiedziałem, aby uwierzyli, że Ty Mnie posłałeś». To powiedziawszy, zawołał donośnym głosem: «Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!» I wyszedł zmarły, mając nogi i ręce przewiązane opaskami, a twarz jego była owinięta chustą. Rzekł do nich Jezus: «Rozwiążcie go i pozwólcie mu chodzić».
Wielu zatem spośród Żydów przybyłych do Marii, ujrzawszy to, czego Jezus dokonał, uwierzyło w Niego.
Komentarz:
Musieli przetrwać. Śmierć osoby, którą kochamy, która jest dla nas ważna, której twarz mamy jeszcze przed oczami – jest naprawdę trudnym doświadczeniem. Potrzeba konkretnego wysiłku wiary, by… nie stracić nadziei. To prawdziwy wysiłek przetrwania.
Dzisiejsza piękna i wzruszająca Ewangelia jest właśnie o tym. Marta, Maria, Jezus – oni wszyscy naprawdę kochali Łazarza. Moment zmierzenia się z jego śmiercią jest wyzwaniem wiary. Jezus, po ludzku roztrzaskany, płacze dotknięty śmiercią przyjaciela. Jednocześnie dokonuje cudu, jednego z największych, bo po prostu On sam… jest większy.
Może mierzysz się z trudnym doświadczeniem w swoim życiu dzisiaj, w tę piątą już niedzielę Wielkiego Postu. Pamiętaj – Jezus jest większy.
ks. Sebastian Kosecki – kapłan archidiecezji częstochowskiej, znany szczególnie z aktywnej działalności ewangelizacyjnej na TikToku.
Siejmy, tak jak (prawie) wszystkie inne strony wykorzystuje
ciasteczka oraz analityki Google/Facebook. Używamy tych zbiorczych i anonimowych
danych tylko aby dowiedzieć się, które treści najbardziej Wam się podobają.
Polityka prywatnościNiech będzie Pan pochwalony we wszystkich naszych dziełach!
