Czasem wydaje mi się, że moja modlitwa jest bezskuteczna. Przychodzi pokusa, żeby odpuścić. Co zrobić, żeby nie poddać się mentalności sługi, który stwierdził, że jego pan ociąga się z przybyciem?

Ewangelia (Łk 12, 39-48)

Z Ewangelii według Świętego Łukasza:

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«To rozumiejcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie przyjść ma złodziej, nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Wy też bądźcie gotowi, gdyż o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie».

Wtedy Piotr zapytał: «Panie, czy do nas mówisz tę przypowieść, czy też do wszystkich?»

Pan odpowiedział: «Któż jest owym rządcą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowi nad swoją służbą, żeby rozdawał jej żywność we właściwej porze? Szczęśliwy ten sługa, którego pan, powróciwszy, zastanie przy tej czynności. Prawdziwie powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem. Lecz jeśli sługa ów powie sobie w sercu: Mój pan się ociąga z powrotem, i zacznie bić sługi i służące, a przy tym jeść, pić i upijać się, to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna; surowo go ukarze i wyznaczy mu miejsce z niewiernymi.

Ów sługa, który poznał wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę. Ten zaś, który nie poznał jego woli, a uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele powierzono, tym więcej od niego żądać będą».

Komentarz do Ewangelii

Dzisiejsza Ewangelia pomaga nam zrozumieć słowa Jezusa o tym, że trzeba stać się jak dziecko, by wejść do Królestwa Boga. Obraz dziecka czekającego z tęsknotą na swojego rodzica jest dla nas wzorem relacji ja-Bóg. Jeśli będę jak dziecko, ufne i oddane Bogu, słuchające Jego Słowa (patrz: Rz 6,17), szukające Jego woli, nie pozwolę na to, żeby moja wola zaczęła się rządzić, nie pozwolę sobie na życie, jakby Pan się ociągał z nadejściem. Potrzebuję serca dziecka. 

Jesteśmy wielkimi szczęściarzami. Oczekując przyjścia naszego Pana możemy już się z Nim spotykać na wiele sposobów. Mamy Go bardzo blisko – w Słowie i w Eucharystii. Przyjście Zbawiciela sprzed 20 wieków musi się zrealizować i odnawiać każdego dnia coraz głębiej i coraz pełniej w każdej duszy chrześcijańskiej – czytamy w rozmyślaniach o życiu wewnętrznym o. Gabriela, karmelity bosego.

Potrzebujemy żyć w Duchu Świętym – nieustannie wzywać Go, w każdej przestrzeni życia. To właśnie w Duchu Świętym dokonuje się nasza odnowa. Bo przecież bez Niego nic nie możemy uczynić…