„Święto Narodzenia Matki Bożej. Kościół dziękuje Jej za to, że jest światłością Ludu Bożego. Jest to światłość, w której odbija się światło Słowa przedwiecznego, światło Chrystusa. Ona najpełniej, najwierniej odbija to światło i przekazuje Ludowi Bożemu we wszystkich” – mówił św. Jan Paweł II podczas homilii w Agłonie w 1993 roku. Narodzenie Maryi jest wielką tajemnicą Kościoła, której rąbek odsłaniają nam jednak dwie wielkie kobiety.

W Piśmie Świętym nie znajdziemy żadnych informacji o dzieciństwie Maryi, a co za tym idzie – również o narodzinach. Nie znamy miejsca ani czasu Jej przyjścia na świat. Wczesny okres życia Matki Chrystusa opisują apokryfy. Te nawiązujące do Biblii pisma nie weszły jednak do ostatecznego kanonu. Pomocą w wyobrażeniu sobie tej niezwykłej historii są również objawienia mistyczek – Marii z Agredy i bł. Anny Katarzyny Emmerich.

Narodziny pełne łask

Mistyczka i Czcigodna Sługa Boża Maria z Agredy była żyjącą w XVII wieku zakonnicą ze zgromadzenia franciszkanek koncepcjonistek. Pisemne przedstawienie życia Maryi miał polecić jej sam Najwyższy. Swoje wizje spisała w dziele „Mistyczne Miasto Boże”. Z jej zapisków dowiadujemy się, iż Maryja – będąc jeszcze pod sercem św. Anny – „kierowała nieustannie akty najgorętszej miłości ku Bogu”. Za Jego łaską otrzymywała niezliczoną i nieosiągalną dla nikogo innego ilość zasług. Siostra Maria potwierdza również, że narodzenie Najświętszej Dziewicy miało miejsce 8 września. Dokładnie w tym dniu, kiedy Kościół wspomina to cudowne wydarzenie.

„Maryja narodziła się czysta, bez skazy, piękna i pełna łask, objawiając tym samym, że przychodzi na świat wolna od pierworodnego i przyszłego grzechu. Jej narodzenie w zasadzie nie różniło się od narodzenia innych dzieci Adama, jednak z łaski Bożej towarzyszyły mu takie okoliczności, że nazwać je można cudem, wprowadzającym wszystkie istoty w podziw i przyczyniającym Stwórcy wiecznego uwielbienia. Była północ, gdy wzeszła ta Gwiazda Zaranna, a noc i ciemność starego prawa zaczęły się oddzielać od pierwszego brzasku nadchodzącego dnia łaski. Najsłodsze dziecię, owinięte w pieluszki, było pielęgnowane tak jak inne dzieci, przy czym dusza tego dziecięcia zatopiona była w Bóstwie” ­– pisała mistyczka.

Św. Anna z pokorą powierzała swoje dziecko Najwyższemu Majestatowi, uwielbiając Go za wielkie dzieła, których dokonał. W momencie narodzenia Maryi Bóg miał posłać Archanioła Gabriela do otchłani, aby oznajmił przebywającym tam świętym wspaniałą nowinę o przyjściu na świat Matki Zbawiciela. Franciszkanka w taki sposób podkreśla wyjątkowość narodzin Matki Bożej: „Niegdyś obchodzono uroczyście narodzenie Mojżesza, ciesząc się pięknością i urokiem chłopca; jednakże cała jego piękność była zewnętrzna i przemijająca. O ileż piękniejszą była pełna łaski dziecięcość Maryi!”

Nieziemskie światło

Łaskę objawienia tajemnicy narodzin Niepokalanej otrzymała również mistyczka, której wizje Męki Chrystusa stały się inspiracją dla Mela Gibsona, podczas tworzenia filmu „Pasja” – bł. Anna Katarzyna Emmerich. Niemiecka augustianka i mistyczka żyła na przełomie XVIII i XIX wieku. Doświadczała ona objawień Matki Bożej i wizji, które przez 5 lat notował pisarz Clemens Brentano. Opublikowano je jednak dopiero po jej śmierci. Opisy doznanych wizji znajdziemy m.in. w książce „Życie Maryi. Objawienia Anny Kathariny Emmerich”, zawierającej także informacje o Niepokalanym Poczęciu i przyjściu na świat Najświętszej Panny. „Zostałam pouczona, że Święta Dziewica została obdarzona duszą pięć dni wcześniej niż inne dzieci i urodziła się dwanaście dni wcześniej” – dyktowała pisarzowi augustianka z Dülmen.

Rodzice Maryi mieli przygotowywać się do wyjątkowej chwili narodzin córki już kilka dni wcześniej. Do ich domu przybyły również krewne Anny, aby jej towarzyszyć i otoczyć opieką. W czasie oczekiwania i samych narodzin, ich dom był ogarnięty modlitwą i dziękczynieniem. Uwielbiali Pana za wielką łaskę, której im udzielił. Sam moment porodu mistyczka opisuje tak: „Widziałam, jak teraz nadprzyrodzone światło wypełnia izbę, krąży i zagęszcza się wokół Anny. Kobiety pochyliły się jakby oszołomione widokiem jej oblicza. Światło wokół Anny przyjęło taką postać, jaką miał gorejący krzak Mojżesza na górze Horeb, tak że w ogóle nie było widać już Anny. Płomień wnikał w jej wnętrze i nagle zobaczyłam, że Anna trzymała w swych rękach świetliste dziecko, Maryję, owinęła je w swój płaszcz, przyłożyła do serca, a potem nagie położyła na podnóżku przed relikwiami i dalej się modliła”.

Bł. Katarzyna Emmerich wspomina również obecność aniołów śpiewających hymny dziękczynne i pochwalne. Przepowiadali oni jednocześnie, że w dwudziestym tygodniu życia dziecko otrzyma imię Maryja.

Ciekawostką jest, że dzięki wizjom niemieckiej zakonnicy, archeolodzy odnaleźli dom w pobliżu ruin Efezu. To właśnie tam prawdopodobnie mieszkała Matka Boża.

Matki Boskiej Siewnej

Święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny jest zaliczane do czterech najważniejszych uroczystości ku czci Matki Bożej. Obchodzono je już u początku chrześcijaństwa na Wschodzie. Do kalendarza liturgicznego wprowadził je prawdopodobnie papież Sergiusz I w VII wieku po Chrystusie. W polskiej tradycji obchodzimy je również pod nazwą święta Matki Boskiej Siewnej. Przez wieki, w tym dniu, do kościołów przynoszono ziarno do poświęcenia. Wierni zanosili gorące prośby, aby Matka Najświętsza wyprosiła błogosławieństwo jesiennego siewu i plonów.