Chrześcijaństwo jest religią bogatą w symbole, które również na co dzień nosimy w postaci medalików. Na większości z nich znajduje się krzyż i wizerunki Chrystusa, Matki Bożej lub świętych. Jednak wielu z nas nosi takie, których znaczenie nie do końca jest jasne. Warto zatem znać tajemnice tych najpopularniejszych, a chodzi m.in. o medalik św. Benedykta.

Nie znamy dokładnego czasu powstania tzw. krzyża św. Benedykta, ale jako medalion pojawił się on najprawdopodobniej w XVII wieku. W ciągu stuleci zmieniała się jego forma. Współczesny medalik św. Benedykta, czyli tzw. kasyneński, został opracowany w 1880 roku w klasztorze na wzgórzu Monte Cassino, z okazji obchodów 1400-lecia narodzin św. Benedykta.

Medalik św. Benedykta z ukrytą modlitwą

Rewers medalika jest wypełniony literami, które skrywają łacińskie sentencje. W jego centralnym punkcie mieści się krzyż równoramienny, a po czterech stronach litery CSPB, będące skrótem słów Crux Sancti Patris Benedicti (Krzyż Świętego Ojca Benedykta). Na pionowym ramieniu krzyża można dostrzec oznaczenia CSSML, czyli Crux Sacra Sit Mihi Lux (Krzyż święty niech mi będzie światłem). Z kolei na poziomej belce usytuowane są litery NDSMD, czyli Non Draco Sit Mihi Dux (Smok niech nie będzie mi przewodnikiem). Ponadto na brzegach medalionu – kolejno od prawej strony – widnieją znaki VRSNSMV – SMQLIVB, co w rozwinięciu czytamy jako Vade Retro Satana, Numquam Suade Mihi Vana – Sunt Malae Quae Libas, Ipse Venena Bibas (Idź precz, szatanie, nie kuś mnie do próżności – Złe jest to, co podsuwasz, sam pij swoją truciznę).

Krzyż znakiem życia

Na odwrocie medalika z kolei zajmuje miejsce postać św. Benedykta z Nursji, przedstawionego jako opata w habicie zakonnym i kapturze nakrywającym głowę. W prawej dłoni trzyma krzyż, którego był wielkim czcicielem i pokonywał wiele pokus za jego pomocą. W lewej ręce eksponuje księgę, będącą regułą benedyktyńską. Obok wizerunku świętego znajduje się napis podzielony na dwie części: Crux sancti patris Benedicti (Krzyż Świętego Ojca Benedykta). Z lewej strony mieści się pęknięty kielich, z którego wypełza wąż. Z tym symbolem wiąże się interesujący wątek z życia św. Benedykta, mówiący o sytuacji, kiedy współbracia usiłowali go otruć:

Do podobnej anegdoty nawiązuje symbol zlokalizowany po drugiej stronie postaci świętego, czyli kruk. Ojca Benedykta chciał uśmiercić również zawistny kapłan, podając mu zatruty chleb. Jednak kruk, którego św. Benedykt karmił, wyczuł truciznę, dlatego mnich nakazał mu zabrać chleb daleko od ludzi. Wokół awersu medalionu występuje również napis Eius in obitu nostro praesentia muniamur (Niech Jego obecność broni nas w chwili śmierci), ukazujący św. Benedykta jako patrona dobrej śmierci.

Sens noszenia medalików

Medaliki nie są formą amuletów czy talizmanów, lecz znakami naszej wiary, kierującymi nasze myśli i uczynki do Boga. Współcześnie symbole religijne stają się również częścią modowych stylizacji i niejednokrotnie są w ten sposób profanowane. Dla chrześcijanina medalik nie może być ozdobą, ale środkiem przypominającym o Bożej obecności w naszym życiu i skłaniającym do modlitwy. Sam medalik nie wystarczy do zbawienia, lecz może być pomocą i umocnieniem w codziennej drodze do Chrystusa.